१७ जुलै २०२५
आज तुमच्यासाठी कृपा!
पित्याच्या गौरवाचा अनुभव तुम्हाला आशीर्वादाचा झरा बनवतो!
“परूशी स्वतःजवळ उभा राहिला आणि त्याने ही प्रार्थना केली: ‘देवा, मी तुझे आभार मानतो की मी इतर लोकांसारखा नाही – फसवणूक करणारा, पापी, व्यभिचारी. मी निश्चितच त्या जकातदारासारखा नाही! मी आठवड्यातून दोनदा उपवास करतो आणि माझ्या उत्पन्नाचा दशांश तुला देतो.’
पण जकातदार काही अंतरावर उभा राहिला आणि प्रार्थना करताना त्याने स्वर्गाकडे डोळे वर करूनही त्याचे धाडस केले नाही. उलट, तो दुःखाने छाती बडवत म्हणाला, ‘हे देवा, माझ्यावर दया कर, कारण मी पापी आहे.’”
— लूक १८:११-१३ (NLT)
मुख्य मुद्दा: आपण स्वतःला कसे पाहतो
आपली वैयक्तिक ओळख – आपण स्वतःला कसे पाहतो – आपले भविष्य घडवते. जेव्हा आपण देव आपल्याला कसे पाहतो याच्याशी आपली स्वतःची धारणा जुळवतो तेव्हा वाढ आणि परिवर्तन सुरू होते.
- परुशी स्वतःला स्वतःच्या प्रयत्नांवर आणि वैयक्तिक कामगिरीवर आधारित नीतिमान मानत असे. त्याच्या शब्दांत देवासमोर नम्रतेपेक्षा आत्म-केंद्रितपणा दिसून आला.
- कर वसूल करणाऱ्याने त्याची अयोग्यता ओळखली, दयेची याचना केली. त्याच्या कबुलीजबाबातून बाह्य संपत्ती असूनही त्याच्या आतील शून्यतेची जाणीव दिसून आली.
“मी तुम्हाला सांगतो, परुशी नव्हे तर हा पापी देवासमोर नीतिमान ठरून घरी परतला.”— लूक १८:१४
देवाचा निर्णय: ख्रिस्ताद्वारे नीतिमत्ता
- देवाच्या दृष्टीने, कोणीही स्वतःहून नीतिमान नाही (रोमकर ३:१०-११).
- केवळ येशू – परिपूर्ण आणि आज्ञाधारक – देवासमोर नीतिमान आहे (रोमकर ५:१८).
- येशूवरील विश्वासाद्वारे, त्याचे नीतिमत्त्व आपल्याला श्रेय दिले जाते.
जेव्हा आपण येशूला आपले नीतिमत्व म्हणून स्वीकारतो:
- आपण देवाच्या दृष्टीने बरोबर बनतो _ जरी आपल्या कृतींमधून ते लगेच दिसून येत नसले तरी._
- या सत्याची आपली सतत कबुली पवित्र आत्म्याच्या सामर्थ्याला सक्रिय करते, ज्यामुळे दृश्यमान परिवर्तन होते.
- अखेर, आपले वर्तन देवाच्या स्वभावाशी जुळते – प्रयत्नांनी नव्हे तर आपल्यामध्ये कार्य करणाऱ्या कृपेने.
मुख्य निष्कर्ष:
आपण ख्रिस्त येशूमध्ये देवाचे नीतिमत्व आहोत!
(२ करिंथकर ५:२१)
उठलेल्या येशूची स्तुती करा!
कृपा क्रांती गॉस्पेल चर्च